Zespół Tietzego to schorzenie polegające na występowaniu zapalenia jednego lub kilku stawów żebrowo-mostkowych. Czasami określa się je również mianem zapalenia chrząstek żebrowych. Jednym z czynników zwiększających ryzyko występowania choroby jest bardzo ciężka praca fizyczna oraz obciążające, intensywne treningi.

Z tekstu dowiesz się:

• jakie są przyczyny zespołu Tietzego,
• jak objawia się zespół Tietzego,
• w jaki sposób się go leczy.

Zespół Tietzego – nazywany również zapaleniem chrząstek żebrowych – to zapalenie jednego lub kilku stawów żebrowo-mostkowych, w miejscu połączenia górnych żeber z mostkiem. Schorzenie po raz pierwszy w 1921 r. opisał niemiecki chirurg Alexander Tietze i stąd wzięła się jego nazwa. Jego głównym objawem jest silny ból w mostku, który niekiedy bywa mylony nawet z zawałem serca.

Zespół Tietzego – przyczyny

Jednoznaczne przyczyny choroby Tietzego nie zostały jak dotąd określone. Przypuszcza się, że głównym czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia tego schorzenia jest bardzo intensywny wysiłek fizyczny – w postaci ciężkiej pracy zawodowej (np. dźwiganie ciężarów, praca na budowie) lub obciążających treningów sportowych.

Oprócz tego, wśród czynników ryzyka występowania zespołu Tietzego znajdują się:

• urazy mechaniczne klatki piersiowej (np. w wyniku wypadków komunikacyjnych),
• przebyte wcześniej infekcje wirusowe układu oddechowego,
• przebyta wcześniej gruźlica lub kiła,
• zdiagnozowane objawy RZS, ZZSK lub zespołu Reitera (chorób zapalnych stawów),
• częsty kontakt z substancjami toksycznymi lub drażniącymi (lakiery, farby, chemikalia).

Choroba Tietzego jest zazwyczaj diagnozowana u osób powyżej 40. roku życia, częściej u kobiet.

Zespół Tietzego – objawy

Jak już wspomniano, najbardziej charakterystycznym objawem choroby Tietzego jest ból w klatce piersiowej, promieniujący do barkow oraz ramion. Zazwyczaj ma charakter jednostronny, ostry lub powoli wzrastający, występuje długotrwale i nasila się przy kaszlu, kichaniu, skrętnych ruchach tułowia, a nawet przy wdechu.

Objawy te mogą być mylone z urazami mechanicznymi żeber, neuralgią międzyżebrową, a także zawałem serca.

Choroba Tietzego – leczenie

Zespól Tietzego diagnozuje się najczęściej po wykluczeniu istnienia innych chorób objawiających się bólem w klatce piersiowej, takich jak wspomniany już zawał, neuralgia międzyżebrowa, ale także odma opłucnowa czy zatorowość płucna. W zleconych badaniach obrazowych – m.in. USG – widoczny jest obrzęk tkanek miękkich w miejscu objętym stanem zapalnym.

W wielu przypadkach choroba Tietzego ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni, zwłaszcza jeśli jest efektem ciężkiej pracy czy intensywnych treningów. Pomaga odpoczynek, wykonywanie naprzemiennych ciepłych i zimnych okładów, a także stosowanie specjalnej opaski uciskowej na żebra. W razie potrzeby można przyjmować dostępne bez recepty niesteroidowe leki przeciwzapalne, np. ibuprofen czy naproksen – zarówno w formie doustnej, jak i miejscowej. Jeśli dolegliwości nie mijają, lekarz może zalecić stosowanie silniejszych leków przeciwbólowych, np. opioidów.

Z metod fizykoterapii bardzo dobre rezultaty lecznicze dają zabiegi laserowe. Emitowane przez laser światło dociera do tkanki objętej zapaleniem, pobudza procesy regeneracji oraz łagodzi dolegliwości bólowe. W skrajnych przypadkach wykonuje się chirurgiczne usunięcie zmienionej chorobowo chrząstki.