Wdowi garb to charakterystyczne zgrubienie występujące w okolicy karku. W ten sposób określa się potocznie deformacje tkanek. Przypadłość może mieć wiele różnych przyczyn, choć najczęściej za wdowi garb odpowiadają wady postawy oraz niewłaściwe ułożenie ciała w pozycji siedzącej, na czym cierpi m.in. odcinek szyjny kręgosłupa. Przypadłość, określana też jako bawoli kark, ma jednak również inne przyczyny i jest nie tylko problemem natury estetycznej, lecz także dolegliwością zdrowotną, wymagającą rehabilitacji oraz zastosowania odpowiedniego leczenia. Sprawdź, co warto wiedzieć o tego typu deformacji, jakie są jej najczęstsze przyczyny i co zrobić, aby wyleczyć wdowi garb i zadbać o właściwą postawę ciała.

Czym jest wdowi garb i jak wygląda?

Wdowi garb to potoczne określenie deformacji tkankowej występującej w okolicach połączenia kręgosłupa szyjnego z piersiowym. Zmiana przybiera kształt poduszki znajdującej się na karku i tworzy ją nagromadzona tkanka tłuszczowa. Powstanie wdowiego garbu wiąże się jednocześnie z wysunięciem głowy i barków do przodu oraz kifotyzacją odcinka piersiowego kręgosłupa. Polega to na wyraźnym zaokrągleniu pleców.

Dolegliwości w rejonie odcinka szyjnego i piersiowego kręgosłupa, określane mianem wdowiego lub bawolego karku, nie mają nic wspólnego z prawdziwym garbem kostno-żebrowym. Garb tłuszczowy częściej pojawia się u kobiet niż mężczyzn i chociaż zawsze był kojarzony z osobami starszymi, coraz częściej występuje u osób młodych. Wiąże się to z przyjmowaniem nieprawidłowej postawy ciała, a także spędzaniem dużej ilości czasu w pozycji siedzącej z pochyloną głową lub przy ekranie komputera.

Garb szyjny powoduje ponadto ból i uczucie sztywności. Jeżeli dojdzie do pojawienia się schorzenia, niezbędna jest pomoc lekarska, ponieważ dolegliwość nie ustąpi samoistnie, a brak interwencji specjalistycznej spowoduje, że pozbycie się wdowiego garbu będzie coraz trudniejsze.

Wdowi garb – przyczyny schorzenia

Przyczyn powstawania bawolego karku może być wiele. Ponadto bardzo często zdarza się, że u danego pacjenta jest kilka czynników, w związku z którymi powstaje wdowi garb. Wśród najczęstszych przyczyn można wymienić czynniki genetyczne i różnego rodzaju zaburzenia dziedziczne, na których skutek wiele osób ma tendencje do wad postawy. Powstawanie wdowiego garbu oraz kifozy piersiowej jest też charakterystyczne dla osób, które zmagają się z osteoporozą.

Garb tłuszczowy w okolicy przejścia szyjno-piersiowego kręgosłupa może też występować u osób mających problemy z ostrością widzenia, kręgozmykiem i prowadzących siedzący tryb życia. Przypadłości sprzyja ciągłe pochylanie, a także brak aktywności fizycznej. Nie bez znaczenia jest również stan emocjonalny. Wdowi garb znacznie częściej występuje u osób żyjących w ciągłym stresie lub cierpiących na przewlekłe stany depresyjne i obniżenia nastroju.

Jakie są objawy wdowiego garbu?

Poza defektem estetycznym, jaki powoduje garb szyjny, ta przypadłość może być źródłem wielu innych dolegliwości. To m.in.:

• sztywność  bóle karku,
• zwiększone napięcie mięśniowe,
• ból pomiędzy łopatkami oraz w szyjnym odcinku kręgosłupa,
• objawy neurologiczne, w tym różne parestezje, drętwienia i mrowienia w obrębie całych kończyn górnych,
• silne bóle i wzmożone napięcie odczuwalne w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych.

Leczenie wdowiego garbu

Aby zlikwidować wdowi garb, należy udać się do takiego specjalisty jak fizjoterapeuta, ortopeda, a niekiedy także psychoterapeuta. Zależy to od indywidualnego stanu danej osoby oraz przyczyn, z powodu których doszło do pojawienia się i rozwoju wdowiego garbu. Jeśli wdowi garb jest efektem osteoporozy, należy leczyć tę chorobę. Jeśli wada powstała w wyniku napięć mięśniowych, nieprawidłową postawą, pomóc mogą odpowiednie ćwiczenia. Niekiedy może się zdarzyć, że niezbędna jest pomoc kilku specjalistów jednocześnie. W skrajnych przypadkach leczenie wdowiego garbu może wymagać interwencji chirurgicznej.

Leczenie chirurgiczne jest stosowane również w sytuacji, gdy zalecone masaże tkanek głębokich oraz regularnie wykonywane ćwiczenia w domu nie przynoszą rezultatów, napięcie mięśniowe nie zmniejsza się, a dolegliwości odczuwane w okolicach połączenia odcinka szyjnego kręgosłupa z piersiowym nie ulegają zmniejszeniu.

Fizjoterapia i ćwiczenia na wdowi garb

Profilaktyka i leczenie wdowiego garbu wymaga również stosowania właściwych zabiegów i ćwiczeń w ramach fizjoterapii. Współpraca z terapeutą to kluczowy element w pozbyciu się bawolego karku. Najczęściej stosuje się w tym przypadku masaż tkanek głębokich, suche igłowanie, terapię manualną czy terapię z wykorzystaniem PNF. Przydatnym narzędziem bywa również kinesiotaping.

Bardzo ważne są też proste ćwiczenia zlecone przez terapeutę, które pacjent może wykonywać w domu. Odpowiednio dopasowany zestaw utrwala prawidłową postawę ciała i łagodzi dolegliwości w określonej części kręgosłupa. Wśród popularnych i często zalecanych propozycji znajduje się m.in. pochylanie głowy w stronę pachy przy jednoczesnym opieraniu jednej ręki o krzesło i umieszczeniu drugiej na przeciwległej skroni. Następnie przez ok. 10-30 sekund powinno się delikatnie uciskać głowę. Ćwiczenie kończy się pogłębionym wdechem nosem i wydechem ustami.

Innym, bardzo popularnym i skutecznym ćwiczeniem jest tzw. rolowanie. Rolkę należy przyłożyć do ściany, docisnąć ją plecami i następnie rolować od góry do dołu. Przy napotkaniu szczególnie dotkliwego miejsca warto się zatrzymać, docisnąć je i poczekać, aż ból ustąpi.

Aby zapobiec powstawaniu różnego rodzaju dolegliwości kręgosłupa, w tym takich schorzeń jak wdowi garb, niezwykle ważne są profilaktyka i świadomość prawidłowej postawy ciała. W tym celu warto wykonywać na co dzień odpowiednio dobrane ćwiczenia, właściwie przygotowywać miejsce swojej pracy oraz dbać o prawidłowe ułożenie ciała podczas snu. Bardzo przydatna w utrzymywaniu równowagi mięśniowej i dobrej kondycji organizmu jest również joga.

Weryfikacja merytoryczna artykułu: dr n. med. Jan Szneider.

Źródła:

• KRUSZYNA, MGR JUSTYNA, and MGR ANNA ŚWITOŃ. „Postępowanie fizjoterapeutyczne w bólach pochodzenia mięśniowego.”
• Guła, Zofia, and Mariusz Korkosz. „Osteoporoza u osób w wieku podeszłym—patogeneza, ocena ryzyka złamań i skuteczność przeciwzłamaniowa leków.” Medycyna Wieku Podeszłego1 (2011): 23-28.
• Adamczewski, Tomasz, Adrianna Grabowska, and Jolanta Kujawa. „Functional dysfunction of the cervico-thoracic joints of the vertebral column following menopause.” Menopause Review/Przegląd Menopauzalny3 (2011): 249-253.
• Mikołajczyk, Edyta, et al. „Wpływ kompleksowej fizjoterapii na stan funkcjonalny pacjentek z dolegliwościami bólowymi odcinka szyjnego kręgosłupa.” HYGEIA public health1 (2013): 73-79.