Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne to jedna z metod wspomagających terapię dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami rozwoju. W trakcie spotkań w niewielkich grupach dziecko pracuje w parze z wolontariuszem lub rodzicem, wykonując ćwiczenia ruchowe, które rozwijają jego świadomość ciała, przestrzeni oraz umiejętności komunikacyjne.

Z tekstu dowiesz się:

• jakie główne założenia ma metoda Weroniki Sherborne,
• na czym polegają ćwiczenia metodą Weroniki Sherborne,
• dla kogo przeznaczony jest ten rodzaj terapii,
• jak wyglądają zajęcia prowadzone metodą Sherborne.

Weronika Sherborne (1922-1990) była brytyjską fizjoterapeutką oraz nauczycielką wychowania fizycznego. W swojej pracy zawodowej propagowała gimnastykę ekspresyjną Rudolfa von Labana, który zaliczał potrzebę ruchu, ekspresji, tworzenia i odprężenia do najistotniejszych potrzeb człowieka. Uważał on, że ruch to jeden z kluczowych elementów zdrowia, a ograniczanie swobody ruchu nieodwracalnie hamuje prawidłowy rozwój człowieka.

Metoda Weroniki Sherborne – główne założenia

Weronika Sherborne – bazując w dużej mierze na założeniach Rudolfa von Labana – opracowała własną metodę wspomagającą prawidłowy rozwój psychoruchowy dziecka. Metoda ruchu rozwijającego – bo tak się ją określa – polega na wykorzystywaniu ruchu jako narzędzia, które wpływa na rozwój dziecka i jest w stanie korygować już istniejące zaburzenia rozwojowe czy zaburzenia neurologiczne u dzieci.

Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne składa się z ćwiczeń ruchowych, które wywodzą się przede wszystkim z zabaw ruchowych dzieci i rodziców, zaspokajających ich naturalne potrzeby bliskości. W ten sposób dziecko poszerza świadomość swojego ciała oraz otaczającej je przestrzeni, ucząc się, że można w niej współdziałać z innym człowiekiem.

Główne cele ćwiczeń metodą Weroniki Sherborne to:

• umożliwienie dziecku realizacji potrzeb ruchu i zabawy,
• rozładowanie napięcia dziecka, umożliwienie mu relaksu i odprężenia,
• poszerzanie świadomości własnego ciała,
• zwiększanie poczucia własnej wartości, zaufania i pewności siebie,
• nawiązywanie kontaktu z innymi ludźmi,
• poprawa poczucia bezpieczeństwa,
• umożliwienie dziecku odczuwania przyjemności i radości.

Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne – rodzaje ćwiczeń

Ćwiczenia metodą Weroniki Sherborne odnoszą się do pięciu kategorii ruchu:

• Ruch prowadzący do poznania własnego ciała – są to ćwiczenia mające na celu stopniowe poznanie własnych możliwości ruchowych oraz zdolności samokontroli ciała. Są to np. leżenie na brzuchu, przewroty na plecy, kręcenie się w kółko na pośladkach w pozycji siedzącej lub czołganie się.
• Ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem – to aktywności mające na celu wykształcenie u dziecka swobody orientacji w otaczającej przestrzeni. Do ćwiczeń tego typu zalicza się m.in. tunel – część osób robi z własnych ciał tunel, a pozostałe czołgają się przez niego na brzuchu lub plecach.
• Ruch prowadzący do wytworzenia związku z drugim człowiekiem – ma zbudować zaufanie do siebie i zaufanie do drugiego człowieka. Są to różnego rodzaju ćwiczenia wykonywane w parach i wymagające współpracy.
• Ruch prowadzący do współdziałania w grupie – jego cele są takie same jak w przypadku ćwiczeń z poprzedniej kategorii, ale aktywność wykonuje się tu w bardziej licznych, kilkuosobowych grupach.
• Ruch kreatywny – ma być dla dziecka możliwością niczym nieskrępowanej ekspresji osobowości. Może to być zupełnie swobodny taniec.

Metoda ruchu rozwijającego – dla kogo?

Ćwiczenia metodą Weroniki Sherborne są elementem uzupełniającym terapii neurologicznej m.in. u dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami rozwoju psychoruchowego. Oprócz tego, po konsultacji z neurologiem dziecięcym, pediatrą, psychologiem i innymi specjalistami, mogą być elementem terapii dzieci:

• niepełnosprawnych intelektualnie,
• z mózgowym porażeniem dziecięcym,
• z zaburzeniami emocjonalnymi,
• z zaburzeniami zachowania,
• pochodzących z niekorzystnych środowisk wychowawczych,
• głuchych oraz niewidomych.

Metoda Weroniki Sherborne – jak przebiegają zajęcia?

Ćwiczenia metodą Weroniki Sherborne odbywają się w formie zajęć grupowych, w których udział bierze kilkoro dzieci oraz ich rodzice, rodzeństwo, nauczyciele, czasem również wolontariusze oraz terapeuci. Dzieci mają wykonywać ćwiczenia swobodnie, bez presji, w swoim tempie. Początkowo odbywają się one na kocu lub materacu, ale gdy dziecko nabierze pewności siebie, może wykorzystywać całą dostępną przestrzeń. Wykluczone są współzawodnictwo, wyścigi i pośpiech.

Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne jest szeroko stosowana m.in. w Europie, USA i Australii. Jej skuteczność została potwierdzona badaniami i obserwacjami – stanowi ważny element stymulowania rozwoju psychoruchowego dziecka, usprawnia umiejętności motoryczne, wzbogaca osobowość i rozwija kreatywność.