Choroba de Quervaina – podstępna choroba sportowców

Choroba de Quervaina to rodzaj entezopatii kończyny górnej, w przebiegu której dochodzi do zapalenia pochewki ścięgnistej okolic kciuka i nadgarstka. Istnieje wiele czynników, które mogą zwiększać ryzyko występowania choroby – wśród nich jest uprawianie niektórych dyscyplin sportu, m.in. tenisa i kajakarstwa.

Z tekstu dowiesz się:

• co jest choroba de Quervaina,
• jakie są jej przyczyny,
• jakie objawy daje choroba Quervaina,
• jak się ją diagnozuje i leczy.

Choroba de Quervaina to rodzaj entezopatii po raz pierwszy opisany w 1895 r. W jej przebiegu dochodzi do przewlekłego stanu zapalnego pochewki ścięgnistej pierwszego przedziału prostowników ścięgna prostownika krótkiego i ścięgna mięśnia odwodziciela długiego kciuka.

Choroba de Quervaina – przyczyny

Choroba Quervaina nazywana bywa również „kciukiem matki”, ponieważ najczęściej występuje u kobiet pomiędzy 25. a 50. rokiem życia. Na jej rozwój wpływają zarówno zmiany hormonalne zachodzące w okresie ciąży i karmienia, jak i przewlekłe przeciążanie dłoni podczas opieki nad dzieckiem, zwłaszcza jego podnoszenie.

Oprócz tego, choroba de Quervaina rozwija się u osób uprawiających określone dyscypliny sportu – grających w tenisa, golfa czy trenujących kajakarstwo. Do czynników zwiększających ryzyko jej występowania zalicza się także wykonywania niektórych zawodów (fryzjerzy, kosmetyczki), częste używanie telefonów komórkowych, zaburzenia przemiany materii oraz wrodzone nieprawidłowości rozwojowe ścięgien.

Choroba de Quervaina – objawy

Do głównych objawów choroby de Quervaina zalicza się:

• silny przewlekły ból po promieniowej części nadgarstka, zwykle najmocniejszy podczas chwytania i zaciskania pięści, promieniujący w stronę przedramienia oraz kciuka,
• obrzęk nadgarstka i dłoni,
• zmniejszenie siły chwytu, osłabienie ruchomości kciuków, czasami słyszalne podczas poruszania dłonią trzaski,
• palec trzaskający, czyli trudności z wyprostowaniem zgiętych palców i towarzyszące temu bolesne przeskakiwanie w stawach.

Zespół de Quervaina – diagnostyka

Diagnostyka choroby Quervaina nie sprawia większych problemów – w wielu przypadkach na jej rozpoznanie pozwala już szczegółowy wywiad oraz badania kliniczne, w tym podstawowe testy ruchowe wykonywane przez pacjenta podczas wizyty u ortopedy. Oczywiście dla potwierdzenia diagnozy wykonać można badania obrazowe: USG oraz RTG.

Zespół de Quervaina – orteza i inne metody leczenia zachowawczego

Pierwszym krokiem w leczeniu choroby de Quervaina jest leczenie zachowawcze. U pacjentów konieczny jest odpoczynek i zaprzestanie wykonywania czynności, które wywołują dolegliwości. Zastosowanie znajdują różnego rodzaju ortezy na dłoń i przedramię, które mają stabilizować chorą kończynę. Pacjent może stosować zalecone przez lekarza środki przeciwbólowe i przeciwzapalne, zarówno w formie maści, jak i iniekcji. Ważna jest odpowiednia rehabilitacja – ćwiczenia usprawniające, krioterapia (zazwyczaj miejscowa – ogólna kriokomora nie jest konieczna), ultradźwięki, pole magnetyczne czy kinesiotaping.

Zespół de Quervaina – zabieg operacyjny jako ostateczny etap leczenia

Jeżeli leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych rezultatów, u pacjentów wykonuje się odbarczenie/plastykę ścięgien. Jest to prosty zabieg, wykonywany endoskopowo lub poprzez niewielkie cięcia skórne. Polega on na uwolnieniu uciśniętych ścięgien kciuka poprzez przecięcie troczka, a także nacięcie lub wycięcie zrośniętych tkanek. Operacja cechuje się wysoką skutecznością, wymaga około 1-2-dniowej hospitalizacji. Czas pełnej rehabilitacji wynosi od 4 do 6 tygodni – w tym czasie konieczne są odpowiednie ćwiczenia oraz zabiegi rehabilitacyjne.